İnsan sevmeye nereden başlamalı? Günün sorusu bu olsun.
İnsan en çok kendinin düşmanı ve yine en çok kendinin dostu. Bir söz var ya çaresizseniz, çare sizsiniz.
İnsan kendini tanımadan kalbinin ilk gördüğüne aşık oluveriyor, sonrası silsile halinde tepe taklak gelebiliyor. Önce mutluluktan kör olmuş gözlerle etrafı görmeye çalışıyoruz, bembeyaz hayaller kuruyoruz, sonra aşk acısı çekiyoruz, değersizleştiriliyoruz kendimizi,(sevgiyi hak etmeyen o kişi gölgesinde) kendimizi tanımadan sevgiyi en çok hak edeni; kendimizi bir kenara atmışız haberimiz yok, o kargaşada nerede olduğumuzu unutuyoruz. Sonra ara ki bulasın kendini.
Önce kendinle başla sevmeye, İyisiyle kötüsüyle sev kendini demeyeceğim. Bu cümle sonrasıda başımıza bir sürü egoist, bencil, toksik kişilikte otlar türedi. Lütfen kötü olan sevmediğimiz o taraflarımızı çiçeklendirelim. Mükemmel değiliz tabi ki hatalarımız olacak ama güzelleştirebiliriz, bu güç her insan olanda var, buna bütün kalbimle inanıyorum.
Allah insanı yaratır, sonra insan; ya düşüncelerini, duygularını, davranış ve alışkanlıklarını yeşillendirdiği karakteriyle kaderini güzel bir yere götürür ya da düşüncelerini, duygularını, davranış ve alışkanlıklarını yeşillendirerek karakterini karanlığa kendini toprağa gömerek yok olur.
Seçim bizlerin...
Sevmek insana en büyük nimet ama bu nimete kendimizden başlayamamak ne büyük eziyet.
Hayatına birileri sürekli girip çıkacak, sevgini hak etmeyen insanlar seni, nefes alan bir ölüye dönüştürmeye çalışacak, belki başaracaklar da. Aldığın nefes canına batacak, canın bedenine dar gelecek deyiminin hakkını vereceksin, cümlelerin senden başka herkese deva olurken iç sesin asla susmayı başaramayacak. Kimse bilmeyecek kimselere tek kelime edemeyeceksin belki de. İşte tam burada kendimizin en büyük düşmanı oluyoruz. Sana emanet verilen o canı üzmeye hakkın var mı önce bunu düşün. Sen güzel sevdiysen, sen sevebildiysen, o kişiyi senin sevginin büyüttüğünü öğrenene kadar bu acıyı yaşamak zorunda kalacaksın.(Dozunda üstadım, ayarında üz o tatlı canını.)Biliyor musun bunu hayatta bir kere yaşamayacaksın, sana hayal kırıklığı yaşatacak berbat niyetli bir çok güruh senin hikayende nefes alacak. Sen kalbinin temizliğini korudukça onlar kalplerinin karanlığı ile kendilerini boğacaktır, dibe vurma kendini, başın gökyüzüne bakmaktan bıkmasın, yorulmasın. Hayatından birisi elendiği için mutlu ol, ve sana verilen dersi mücevher kutuna büyük bir özenle bırak ki bir sonraki yara aynı yerden olmasın.
İsmet Özel: Hepimiz insanız, diyorlar. Hepimiz insan değiliz, hepimiz beşeriz. Aramızdan bazılarımız insandır. Güzel düşünebiliyorsan, sevebiliyorsan, özleyebiliyorsan, ağlayabiliyorsan insansın. Kısaca hissedebiliyorsan insansın...
İnsan olarak doğuoruz ama insan olarak veda etmiyoruz bu dünyaya. İnsani duygularımızı kaybetmeden veda eden insanlardan oluruz umarım...
Lütfen, yazılarımla ilgili düşüncelerini benimle paylaşmak için mesaj göndermeyi ihmal etme. :)
