Eften püften gizli saklı kıyıda köşede kalamayacak olanlar

Çok istedim sayfayı açmadan önce yazmayı yazıp içimdekileri boşaltmayı sanki şimdi düğümlendi bir bir boğazıma kelimeler. Hangisini nereye yazacağımı bilemedim bak. Bir yerden başlamak lazım.
Özür dilemek istiyorum önce hayatımda ki herkesten. Eskiden var olup şimdi olmayanlar da dahil gelecekte olacak olanlar da. Kör cahil yaptıklarımdan... Tertemiz sandığım O'ndan... Yarım kalan şarkılarımdan, yarım bıraktıklarımdan... Firar eden göz yaşlarımdan... Benim sebep olduğum benim yüzümden olan her şeyden özür diliyorum. Direnişlerimin faydasız olduğunu düşünerek kendimi bıraktığım anlardan, o anların sonunu yazıp yazıp sildiğim için kendimden, Can'ım dan özür diliyorum.

İçime sığdıramadığım sevgilerim var benim. Çok sevdiklerim onları düşündüğüm her an yaşamak için kamçılayan sebeplerim ama yine de huzur kelimesini arar oldum bu aralar, neydi o nerelere sakladı yine kendini?

Özlediklerim var... Sanki yanımdalar ama çok uzaklarda böyle dokunmak istesem dokunacakmışım da dokunduğumu hissetmeyeceklermiş gibi. Yaralarına merhem olduğumu söyleyen insanlar var, göz ucuyla bakıp benim mi dediğim... Göz yaşlarına kıyamadıklarım var, sızlasa içleri dünyayı ateşe vermek istediklerim... Sevdikçe kırdıklarım var benim, insanın kahrını sevenleri çekermiş diye mi bu rahatlık. Rahat değilim aslında ister mi insan sevdiğini kırmayı? Uzaklaşanlar var bazen de benim hayatımda... Dostum dediklerim vardı... Dostlarım var... Pişman olanlar var, pişmanlıklarının verdiği vicdan azabıyla tutuşanlar... Biliyor musun unuttukları bir şey var, sevdiklerime sevgimin kapılarını sonuna kadar açarım, her şeyi yapabilirim onlar için ve  onlardan hiç bir karşılık beklemeden ama onların adamlıklarının bittiği yerde benim de sevgim biter. Bir daha ara ki bulasın beni. :)

Uzun zaman sonra uyanınca yüzümü gülderen bir mesaj oldu. Sevindim mi ne :)

Bile bile gittiğim yolda bile bile sileceğim insanlar olacak. Hani derler ya 'tertemiz bir sayfa' diye açabilirim sanırım yani yapabilirim yani yapacağım yani yapmalıyım. Yaparım, biliyorum kendimi. Karar vermek başarmanın yarısı derler ne de doğru söylerler.

İçimden K.T. 'nun bir şiirini paylaşmak geldi ama paylaşmayacağım, sanırım artık o kadar da önemli değilsin, zaten sadece şiir okurken vardın artık o da pek kalmayacak.

Geri dönmek istediğinde, aşkının önüne gururunun geçmesine izin verme. Tabi içinde aşka dair bir kırıntı varsa...

Senin ellerinden ama kendi yürek bahçemden bir demet uzatıyorum. Kabul et, bunlar sadece benim aşkımın tohumları değil...

Tutamayacağın sözler verme üstadım. Sonra o sözlerin ağırlığında ezilirsin. Sen verdiğin sözü tutuyorum sanırsın ama karşındaki bilir sen sözünden vazgeçmişsindir. Aşıktır o sana ama aşkta aptallık bir yere kadar. Bence daha fazla üzmeyin birbirinizi... Sende rahatla o verdiğin sözü tutamadığını bilen kişi de. Di mi ama :)
 
Hadi şimdi herkese inat birbirimize öğrettiğimiz o kahkahalar dan bir replik atalım kimse anlamasın neden neye güldüğümüzü biz gülelim. Olmaz mı?