Translate

3 Temmuz 2010 Cumartesi

Hayal'et

İlk kez ne anlatacağımı bilmeyerek açtım bloku... Birikmedi içimde yani ne yazacağım... His'siz geçen saatlerimde, hissetmek istediklerimi yazacak takatim de yok aslına bakarsanız. İsterdim ki hayatım da şu da olsun diyebileceğim hayallerim olsun.K. bugün durdu hayalimin ne olduğunu sordu. Hayallerimin mesleği, bir ev, bir araba, güzel bir hayat ... diyemedim ' Yok benim hayalim ' çünkü hayal kırıklıkları istemiyorum.  Hep bir yarım kalmışlık, tamamlanamadan bitmek. 

Kötü! Fena! Berbat!

İnsanların hayallerini yansıtır, hedefleri. Hedeflerim nelerdi? Çok soru var ama cevapları belirsizlikler içinde. Cevap veremiyorum öyle net bir şekilde, ismimi yansıtamıyorum hayatıma, isminin özelliğini taşıyamayan insanlardanım. Rengarenk değilim öyle çoğu zaman karalar giyip çıkartamıyorum üzerime yapışmışçasına. Rengim yok benim. Gülerken bazen öyle en içten kahkahalarla bitiveriyor enerjim, pili bitmiş bebek gibi söylediğim sözlerde yarım kalıyor. 

Efkarlıyım bu gün.

Öyle en güzel güne uyanırcasına uyanamıyorum gözlerimi kırpıştırarak, beklemiyorum artık en güzel günü, en güzel güneşi, en güzel sabahı. 

Yar' ın kenarında hissediyorum kendimi. Adım atsam bitecek her şey, geriye dönsem bitmiş her şey. 

Kararsızlıklarla dolu zamanımın içinde kararsızlık var yine anlam veremediğim...

Nasıl büyük bir boşluk bu çevremdeki herkesi bu boşluğa çekiyorum sanki kendimi hapsetmişim zaten... O karanlığa, boşluğa, anlamsızlığa.

Neydim ben? 

Arkadaşlarım için, yanımda olduğunu savunan kişi için, annem için, babam için, kardeşlerim için,... 

İnkar etmiyorum, hatalarım oldu belki büyük belki küçük ya affedilir yada affedilemez insan işte hatasız olur mu? Hakkettim mi bunları? Bilemem. Kimin ahını aldım. Bilemem 

Tek bir şey biliyorum; Mutsuzum hem de çok....

Biri olsa sarıldığımda unutturan her şeyi, beni kör eden, beni heyecanlandıran ne biliyim be birisi işte... Ama hangi sıfatta bilmiyorum... 

Eskiden hayal'et bir sevgilim vardı. Hayallerimde düşlediğim... Öyle selvi boylu, esmer, kumral, sarışın falan değildi... Beni severdi. Bakışları titrerdi ellerinden, bedeninden ziyade. ' Seni Seviyorum ' derken öyle içten söylerdi ki oracıkta ölesim gelirdi. Öylesine sevmezdi ölesiye severdi. Kelimeler yetmezdi Aşk-ı tarif etmeye...
Ben onu görünce düş'ümde elimi tutardı erirdim, dilim lal olurdu konuşamazdım, O'nu görmek için zamanı iple çekerdim, onun için yazardım, O'nu düşünür O'nun için hecelerdim kelimelerimi O olmadığı zamanlar, her eylemimde onu zikrederdim... O'nu severdim. Her yerde bir O bir ben vardım. O benim düş'ümdü ben düş'meden önce, hayallerimden feragat etmeden önce... 

                                                                                                                             £bru Ç.

4 yorum:

  1. wow... müthiş bir yazı...ne denir bilmiyorum. sessizliğe karışan hayretlerle tiken tiken olmuş tüylerim galiba yazı için verilecek en iyi yorum olur...

    YanıtlaSil
  2. yazını beğenmek beğenmemek benim derdim, bende uyandırdığı kısmı ilgilendirir belki seni diye yazı veriyorum..yazının tarihi doğum günüme denk geliyor ilk kez ne anlatacağını bilmeden yazmaya başladığın yazında, diğer yazılarında olduğu gibi doğmuşların sonucu yazılan bi yazı değil bu yazın..normalde olduğu gibi bi sebep üzere yazılan bi yazıda değil, önce yazdın yazın yokken var olan sebebi, buldu malum yazını..doğum günümde kimse beni aramadı die hayıflananlardan değilim çünkü borcundan dolayı tlf em kapalı hem içerden hem dışardan..ama hiç tlf si olmayanlardan da iyi sayılırım diğerine üzülmektense işte buna sevinenlerdenim..sevinmek üzre elimde buda olmasaydı bu üzüleceğim anlamına gelmezdi..sevineceğim bişey yok die insan üzülürmü, veya her an sevineceği bişey olmasını istemek lüks değil mi, lüks ama bu lüksümüzde var; nefes alıp vermenin ne büyük bi lüks olduğunu bilen ben için burnumdan aldığım derin nefesimi kısık dudaklarım arasında dışarı üflerken tüm gözenekli derimden dışarı verirken karbondioksidi mutluluğu içimde kalır oksijenin, nefes alıp vermeden yaşayan varlıklar olarakta yaratabilirdi allah bizi ama öyle yaratmadı sadece yaşamak için alıp verdiğimiz bi yaşamsal faaliyet olarak görenlerden değilim nefesi..

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil

Öne Çıkan

Sevmek ya da sevmemek işte bütün mesele bu!...

     İnsan sevmeye nereden başlamalı? Günün sorusu bu olsun.       İnsan en çok kendinin düşmanı ve yine en çok kendinin dostu. Bir söz va...

Popüler