'Bu aralar çok farklıyım son yazılarımdaki gibi hissetmiyorum' diyebilmeyi çok isterdim ama o boşluk sardı bedenimi... Hiç istenilmeyen bu karanlığın içindeymişim. Şöyle birazcık atsaymıştım içimden onu kalmazmıştım karanlıklar içinde, yapmamışım... Kimseye andırmamakla olmuyormuş bir süre sonra istemeden de olsa anıyormuş insan. En derinlerdeymişsin söküp bir türlü atamamışım. Yanılmışım... Kendimi aptal gibi hissediyorum hem bomboş bir o kadarda dolu. Bir süreç bu da belki benim için... Kendime verdiğim dersler bitti.Olmayacağına inandığının farkında da olsan çocuksu bir his alıyor işte aniden...
Keşke hep çocuk kalsaydık umutlar hep taze olurdu unutup başka bir şey için ümitlenir oda olmazsa nazla şımarıklıkla diğer bir şeyi isterdik. Çocuktur unutur ya biz! ya ben! Unutamıyorum... Unutmuş gibi görünüyorum ama acı veren anları da en güzel anları da unutamıyorum. Bu yüzden sanırım karar veremeyişim... Tanımlarım kaybolmuş. Nefret nedir sevgi nedir bilemez olmuşum. Nefret vardı içimde, emindim kendimden... Ne oldu şimdi bir seste yok, bir silüette.
Yazamıyorum, parmaklarım yazmıyor, fikirlerime kilit vuruluyor sanki. En iyisi şarkılar anlatsın.
dinleyiniz...
Bu arada tatile gidiyorum. Evden nasıl izin alabildim bilmiyorum ama pazar gününe biletimizi aldık bitti yani gidiyorum... Duygular karışık gidiyorum toparlayıp geleceğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder